بررسی تأثیر بلوک داخل وریدی در اندام فوقانی با دو روش لیدوکایین در مقابل لیدوکایین و کتامین

سابقه و هدف: اصلی ترین و شناخته شده ترین عارضه بلوک وریدی، مسمومیت سیستمیک ناشی از بی حس کننده موضعی است که متعاقب باز شدن اتفاقی تورنیکه بلافاصله بعد از تزریق دارو ایجاد می شود. مطالعه حاضر جهت بررسی امکان استفاده ازدوز کمتر (غیر سمی) لیدوکایین انجام شد بدین منظور از ترکیب آن با کتامین باهدف تقویت اثرات بلوک حسی وحرکتی لیدوکایین و کاهش عوارض جانبی بهره گرفته شد.   مواد و روش ها: این مطالعه یک کارآزمایی بالینی تصادفی با کد اخلاق 3057 می باشد.40 بیمار 15 تا 50 ساله با کلاس 1 ، asa یا 2 کاندید عمل جراحی الکتیو اندام فوقانی در ناحیه زیر آرنج در بیمارستان شهید رجایی شهر قزوین بررسی شدند. بیماران به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. بعد از بانداژ اسمارچ و تخلیه خون اندام، تورنیکه دوبل در پروگزیمال اندام بسته شد و از طریق راه وریدی پشت دست در گروه شاهد 200 میلی گرم لیدوکایین 5/0 % و در گروه مداخله 100 میلی گرم لیدوکایین 25/0 % به همراه 40 میلی گرم کتامین 1/0 % تزریق شد. بلوک حسی با استفاده از سوزن کند و بلوک حرکتی با ارزیابی توانایی بیمار در حرکت انگشتان دست ارزیابی شدند.جهت ارزیابی داده های کمی از آزمون آماری t-student وداده های کیفی از chi-square استفاده شد.   یافته ها: میانگین بلوک حسی و بلوک حرکتی در گروه شاهد به ترتیب 63/0 ± 25/4 و 24/0 ± 65/7 دقیقه و در گروه مداخله به ترتیب 62/0 ± 35/4 و 67/0 ± 35/8 دقیقه بود. زمان آغاز بلوک حرکتی در گروه لیدوکایین و کتامین به طور معنی داری بیش تر از گروه لیدوکایین بود (p= 0/003) .   بحث و نتیجه گیری: استفاده از کتامین در دوزهای کمتر بیهوشی به همراه لیدوکایین جهت بلوک وریدی، بلوک حسی و حرکتی قابل قبولی نسبت به روش معمول بلوک وریدی با لیدوکایین تنها ایجاد می کند و باعث به حداقل رسیدن خطر عارضه مسمومیت سیستمیک با بی حس کننده موضعی می شود.